کبوتر حرم...
خوابی که همه زندگی شده...
و...
زندگی که در خواب می گذرد
این روزها خوابهیایم...
دم از حرف دلم میزند...
دلی که بی دل شد...
از بس ناله کرده
دیشب باز خوابی دیدم...
که...
دل شکسته ام را شکسته تر کرد...
و کاش صبحی در کار نبود...
که ...
خوابی از جنس صحن انقلاب
از جنس گوهر شاد...
خواب دیدم کبوتری شدم
در صحن دلتنگی هایم
نزدیک ایوان طلا
نزدیک پنجره فولاد...
همانجا که نقاره به زانو در می آورد دلم را
دلم را...
همان جا که رضا رضا دل می برد...
آقا جان...
خودت دلتنگی را یادم دادی...
اما...
اما هیچ وقت نگفتی چطور باهاش کنار بیام...
آقا جان می خوام بیام...
و پیشت بمونم
تا...
تا همیشه
رهگذر نوشت:
آقا د ل ت ن گ م ب ر ا ی ت ا ن
دلتنگ باب الجوادتان
آقا می روم از دست رحم کن....