صراط حمید

چشم هایش را روی هم بگـذارد ولـی خوابش نبـرد، بلکه با لذت بیدار است.

اگر به وصل محبوبش رسیده باشد، حتی خسته هم نمی شود.

در زمـان مـا آن قدر شئونات و تشریفات زندگی هست که انسان محبتش را

بین ده ها چیـز تقسیم کرده است. ایـن محبت جایی متمرکز نشده تا بدانیم

چطور انسان را آتش می زند. ان شا الله باید محبتتان اینطور بشود.

یک ذره بین آفتاب را جمع و در یـک نقطه متمرکز می کند و کم کم دود بلنـد

می شود و آن نقـطه را آتـش می زنـد. اگـر بتـوانیـم محبتـمان را بـه یـک جـا

متمرکز کنیم، آنوقت می فهمیم کـه محبـت چـه فـایده ای دارد و چه هست.

آنوقت می فهمیم که ما لذتی از زندگی نبرده ایم. ولی باید اینکار را بکنید که

محبتتان به ذات مقدس پروردگار متمرکز بشود و شمـا را آتـش بزنـد و دودتان

را به هـوا بدهد و خاکسترتان را هـم بـه بـاد و هیچ چیز از شما باقی نگذارد.

دیگر وجودی در وسط نباشد.