بدون فاطمـــه قـلبـــم جــــــــلا نمی گیرد

بهــــار بی گل رویش صفـــــــا نمی گیرد


مدینه ای که در آن همسر مرا کشـتــــنـد

اگـــــر دست دهــــد خنــــــده پا نمی گیرد


شـــــرار آتش بیگانـــه خانه ام را سوخت

ســـــراغ خــــانه ی من آشنـــــا نمی گیرد


با بــــاغ خــــاطره ام نخــــل آرزو خشکید

بــــدون نالـــــه من نــــی نــــــوا نمی گیرد


بلــور اشک مرا پهلـــــوی شکسته شکست

مریــض هجـــــرم و دردم شــــــفا نمی گیرد


اجـــــــل گرفت به یک نــــــــاله جان زهرا را

به حیرتـــــــم ز چه جـــــان مـــــرا نمی گیرد