مراحل و منازل در سیر و سلوک(27): «توکل»

«توکّل» کار بازگذاشتن، کار با کسی افکندن، به دیگری اعتماد کردن، کار خود به خدا حواله کردن به امید خدا بودن و به معنای واگذاری شخص است امور خود را بر مالک خود و اعتماد بر وکالت او.
در اصطلاح واگذاری امور است بر مالک علی الاطلاق و بالجمله، «توکّل» دلبستگی و اعتماد کامل به پروردگار است و این مقام کمال معرفت است. زیرا انسان هر اندازه خدا را بهتر بشناسد و از قدرت و رحمت و حکمت او بیشتر آگاه گردد، دلبستگی او به آن ذات بی همتا زیادتر شود.
ابن عربی، «توکّل» را چنین تعریف می کند: ««توکّل» اعتماد قلب است بر حق و فقدان اضطراب در هنگام اسباب خواسته ها و با «توکّل» است که تمام حالات و مقامات بر او وارد می شود.»

منابع:
-رسائل محیّ الدین ابن عربی، ص. 52.
- گل بابا سعیدی،فرهنگ اصطلاحات عرفانی محیّ الدین ابن عربی، ص. 232.