صراط حمید

از کتاب زاد السفر مقدمه فی عرفان عملی
سید علی اکبر هاشمی
اصل اوّل:
بر «نمازهای پنج گانه» در «اول وقت» و حتّی الامکان به «جماعت و «سنن» و «آداب» محافظت نما. چون اگر بی علّت و عذر از اول وقت تأخیر کنی یا به جماعت حاضر نشوی یا سنتی از سنن یا ادبی از آداب آن را فروگذاری، هرچند کم، از سلوک راه بیرون رفته و با سایر عوام که در بیابان جهالت و ظلالت سرگردان می چرخند و از راه و مقصد بی خبرند و ایشان را هرگز طرقی نیست، مساوی هستی و اگر از گذشته ی خود نماز واجبی بر ذمه داری،حتما قضا کن و در صورت زیادی، بنویس و روزانه مقداری از آن را از عهده ی خود رفع کن.
پس از ادای نمازهای یومیه و قضای آنچه از تو فوت شده ،نماز های «نافله ی روزانه» را مواظبت نما که ترک آن را در سلوک معصیت شمرده اند.
جمع آن سی و چهار رکعت است. هشت رکعت «نافله ی ظهر» پیش از نماز ظهرو هشت رکعت «نافله ی عصر» پیش از نماز عصر.
چهار رکعت «نافله ی مغرب» که به جای دو رکعت آن می شود «نماز غفیله» را خواند که تفصیل آن در مفصّلات آمده و یک رکعت «وتیره»که «نافله ی عشاء» است ایستاده یا دو رکعت نشسته.
هشت رکعت «نماز شب» ،دو رکعت «نماز شفع» ، یک رکعت «نماز وتر» که وقت آن از نیمه شب شرعی تا پیش از اذان صبح است و بهترین وقت،ثلث آخر شب است.
دو رکعت نیز نماز «نافله ی صبح». و اگر بر اداء موفق نگشتی ، در خارج وقت قضا بنما و در صورت نبودن وقت یا انقباض قلبی ،در حال حرکت نیز می توانی با اشاره به سر یا چشم جای رکوع و سجود به جای آوری.حتی اگر بر این هم توفیق نیافتی ،به جای هر رکعتی یا هر دو رکعتی یا تمامی آن ،صدقه ای از مال خود جدا کن.25