صراط حمید

 مراقبه 

و آن عبارتست از آنكه سالك در جمیع احوال مراقب و مواظب باشد تا از آنچه وظیفه اوست تخطى ننماید و از آنچه بر آن عازم شده ، تخلف نكند.

مراقبه معناى عامى است و به اختلاف مقامات و درجات و منازل سالك تفاوت مى كند. در ابتداى امر سلوك ، مراقبه عبارتست از آنكه از آنچه به درد دین و دنیاى او نمى خورد، اجتناب كند... و سعى كند تا خلاف رضاى خدا در قول و فعل از او صادر نگردد، ولى كم كم این مراقبه شدت یافته و درجه به درجه بالا مى رود. گاهى مراقبه عبارتست از توجه به سكوت خود و گاهى به نفس خود و گاهى به بالاتر از آن - از مراتب حقیقت از اسماء و صفات كلیه الهیه .

باید دانست كه مراقبت از اهم شرایط سلوك است ، و مشایخ عظام را در آن تاكیداتى است و بسیارى آن را از لوازم حتمیه سیر و سلوك شمرده اند، چه آن به منزله حجر اساسى است ، و ذكر و فكر و سایر شرایط بر آن حجر بنا نهاده مى شود، لذاتا مراقبه صورت نگیرد، ذكر و فكر بدون اثر خواهدبود