صراط حمید

شیخ الرئیس در مقام عارفان می گوید : عارف ، خوشرو و خندان و متبسم است و از روی تواضع به کوچک تر ، همان قدر خوشحال می شود که از دیدن افراد نامدار ؛ چگونه شاد نباشد و به وجد نیاید در حالی که به حق و همه چیز به این سبب که خداوند را در آن می بیند شادمان است ، و چگونه برای او همگان یکسان نباشند ، در حالی که همه نزد او اهل رحمت اند که مشغول باطل اند .
تا آن جا که می گوید : عارف ، شجاع است و چگونه شجاع نباشد در حالی که او از مرگ هراسی ندارد ، و بخشیده است و چگونه بخشنده نباشد در حالی که از محبت باطل بر کنار است ، و او حقد و کینه ها را فراموش می کند و چگونه چنین نکند در حالی که ذکرش مشغول به حق است .

📚  منبع : رساله امامت