صراط حمید

 _ بنده مخلص آن است که سر در
کار مولا آرد و در غم و اندوه بدو نگرد و در سخن از او گوید، و در هر کردار
رضای او جوید وهمه را به مهمانسرای مولا خواند و به طرف او راند . داند که مبدأ اوست ودر اینجا کار و بار با اوست و مرجع او.                     

_دل حرمسرای حق است و درحرمسرا جز محارم ورودشان ممنوع.

_فرق آن بنده که نان و آب خواهد و زن و فرزند، تا آن بنده که از او خودِ او را خواهد چند تفاوت بود؟!  

_کمال انقطاع آن است که به ضروریات بنگرد که به هر چیز مشغول نگردد و به ضروریات گوش  دهد و در ضروریات سخن راند که لهو
کلام و لهو دیدار و لهو استماع فراوان است. و چون از این لهوها بیرون آمدی  ننگری جز به اسماء او و نشنوی جز سخن او و نگویی جز از او.   

_ تا اغیار از دل نرود یار نیاید، آنان که در این دریا غوطه خوردند، در بند اغیارنبودند.      

_ آنجا که عشق به نهایت رسید در وجود عاشق جز معشوق نبینی ملک دل را به یک بار معشوق تصرف نماید و از حکومت تمایلات قبلی در دل سالک اثری باقی نماند. 

_ آنکه دلش به یاد خدا آرمید کی توجه به دیگری کند؟ آنکه با مجالست او خو گرفت کی تواند بادیگران همنشین گردد؟ آنکه چشمش به او افتاد کی نظر از وی بردارد؟

منبع :کتاب تحلی و عبادت عاشقانه